บทที่ 168

เมื่อได้ยินเช่นนั้น รอยยิ้มบนริมฝีปากของเสิ่นอวิ๋นอู้ก็จางลงเล็กน้อย เธอปิดก๊อกน้ำแล้วสวมถุงมือสำหรับล้างจาน

“ดูเธอสิ พอฉันพูดเรื่องกลับประเทศทีไร เธอก็เงียบทุกที”

โจวซวงซวงโมโหเธออย่างเห็นได้ชัด

“ฉันไม่เข้าใจเลยว่าเธอคิดอะไรอยู่ นี่ก็ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว ต่อให้ตอนนั้นเคยมีสัญญากับคนนั้นไว้ ตอ...